Formuły

Wstęp

Zasady budowy formuł

Zacznijmy od prostego przykładu.

2*(12/3 + 1)

Wynikiem będzie "10". Jak widać, formuła może składać się z liczb, działań arytmetycznych oraz nawiasów. Odstępy nie mają żadnego znaczenia.

Część ułamkową, pisze się po przecinku. Do dyspozycji są cztery działania arytmetyczne: (w kolejności wykonywania) / , * , - , +. Używa się tylko zwykłych nawiasów (). Można je zagnieżdżać dowolną ilość razy. Np:

1,5*(3*-2+2)

Wynikiem będzie "-6". Bardziej czytelny byłby zapis:

1,5*(3*(-2)+2)

Zwróć uwagę na znak mnożenia przed nawiasem. Nie można go pomijać, jak to się często robi w tradycyjnym zapisie. Formuła

1,5(3*(-2)+2) jest nieprawidłowa.

Inne, często popełniane błędy:

6/2+1 to nie to samo co 6/(2+1)

W pierwszym przypadku otrzymasz "4", w drugim "2".

6/2*3 to nie to samo co 6/(2*3)

W pierwszym przypadku otrzymasz "9", w drugim "1".

6/(2*3) można zapisać inaczej 6/2/3

W obu przypadkach wynik jest "1", jednak pierwszy zapis jest bardziej czytelny.

W formułach można używać funkcji. Np.

zaokr( 10/3 ; 0,001 )

W powyższym przykładzie pokazano funkcję "zaokr", która zaokrągla wynik dzielenia "10/3" do 3 miejsc po przecinku, czyli wynikiem będzie "3,333".

Jak widać, funkcja składa się z nazwy i nawiasów, w których podaje się parametry separowane średnikami. Ilość parametrów zależy od funkcji. Są funkcje, które nie mają żadnych parametrów, wtedy nawias jest pusty. Parametry mogą być formułami, w których też mogą występować funkcje itd.

W kolejnym podrozdziale znajdziesz szczegółowy opis wszystkich dostępnych funkcji.

Załóżmy, że trzeba wyliczać 23% podatku VAT z zadanych wartości netto.

[1]*23/100

Wartość netto jest tu reprezentowana przez [1]. Nawias kwadratowy oznacza, że "1" jest numerem komórki, z której należy pobrać wartość netto. Czyli wcześniej należy ją tam wpisać, w szczególności może być wyliczana inną formułą.

Gdyby wynik formuły z ostatniego przykładu zapisywać w komórce [2], formuła:

[1]+[2]

obliczałaby wartość brutto.

Lista funkcji

pi()

Zwraca wartość liczby "pi", z dokładności kilkunastu miejsc po przecinku.

zaokr(par1;par2)

Zwraca wartość "par1" po zaokrągleniu zależnym od "par2":

  • 0,01 - do 2 miejsc po przecinku,
  • 0,1 - do 1 miejsca po przecinku,
  • 1 - do wartości całkowitej,
  • 10 - do dziesięciu,
  • itd.