Co to jest formuła ? Jest to zapis zbudowany wg określonych zasad, którym przekazujemy komputerowi informację, jak policzyć daną wartość.
Czyli jest to fragment programu, ale taki, do którego użytkownik ma dostęp. Np:
2*(2+1,5)
Wynikiem powyższej formuły będzie "7" - nic nowego. W kolejnym podrozdziale opiszemy zasady budowy bardziej skomplikowanych formuł.
Z biegiem czasu, w różnych miejscach, różnych programów, pojawiały się potrzeby zastosowania formuł. Za każdym razem tworzyliśmy odrębny moduł programu do ich obsługi, w efekcie formuły np. tabeli składników listy płac, różnią się nieco od formuł w Ewidencji Czasu Pracy.
Kiedy pojawiła się kolejna potrzeba zastosowania formuł, postanowiliśmy stworzyć moduł uniwersalny, który w przyszłości mógłby przejąć obsługę wszystkich formuł, dzięki czemu wszędzie obowiązywałyby te same zasady.
Sukcesywnie będziemy przenosić obsługę wszystkich formuł do modułu uniwersalnego, jednak obecnie moduł ten obsługuje tylko:
Poniższy opis dotyczy zasad budowy formuł w module uniwersalnym, ale użytkownicy innych formuł też mogą z niego skorzystać, ponieważ przeważnie zasady te są bardzo podobne.
Zacznijmy od prostego przykładu.
2*(12/3 + 1)
Wynikiem będzie "10". Jak widać, formuła może składać się z liczb, działań arytmetycznych oraz nawiasów. Odstępy nie mają żadnego znaczenia.
Część ułamkową, pisze się po przecinku. Do dyspozycji są cztery działania arytmetyczne: (w kolejności wykonywania) / , * , - , +. Używa się tylko zwykłych nawiasów (). Można je zagnieżdżać dowolną ilość razy. Np:
1,5*(3*-2+2)
Wynikiem będzie "-6". Bardziej czytelny byłby zapis:
1,5*(3*(-2)+2)
Zwróć uwagę na znak mnożenia przed nawiasem. Nie można go pomijać, jak to się często robi w tradycyjnym zapisie. Formuła
1,5(3*(-2)+2) jest nieprawidłowa.
Inne, często popełniane błędy:
6/2+1 to nie to samo co 6/(2+1)
W pierwszym przypadku otrzymasz "4", w drugim "2".
6/2*3 to nie to samo co 6/(2*3)
W pierwszym przypadku otrzymasz "9", w drugim "1".
6/(2*3) można zapisać inaczej 6/2/3
W obu przypadkach wynik jest "1", jednak pierwszy zapis jest bardziej czytelny.
W formułach można używać funkcji. Np.
zaokr( 10/3 ; 0,001 )
W powyższym przykładzie pokazano funkcję "zaokr", która zaokrągla wynik dzielenia "10/3" do 3 miejsc po przecinku, czyli wynikiem będzie "3,333".
Jak widać, funkcja składa się z nazwy i nawiasów, w których podaje się parametry separowane średnikami. Ilość parametrów zależy od funkcji. Są funkcje, które nie mają żadnych parametrów, wtedy nawias jest pusty. Parametry mogą być formułami, w których też mogą występować funkcje itd.
W kolejnym podrozdziale znajdziesz szczegółowy opis wszystkich dostępnych funkcji.
Załóżmy, że trzeba wyliczać 23% podatku VAT z zadanych wartości netto.
[1]*23/100
Wartość netto jest tu reprezentowana przez [1]. Nawias kwadratowy oznacza, że "1" jest numerem komórki, z której należy pobrać wartość netto. Czyli wcześniej należy ją tam wpisać, w szczególności może być wyliczana inną formułą.
Gdyby wynik formuły z ostatniego przykładu zapisywać w komórce [2], formuła:
[1]+[2]
obliczałaby wartość brutto.
pi()
Zwraca wartość liczby "pi", z dokładności kilkunastu miejsc po przecinku.
zaokr(par1;par2)
Zwraca wartość "par1" po zaokrągleniu zależnym od "par2":